Κρύφτηκες,
πίσω απ τη μάσκα που φορείς
και ν' αντέξεις προσπαθείς.
Τη μορφή σου παίρνεις από μένα
μα τα μάτια σου εκτεθειμένα.
Εκεί,τα όνειρα είναι φωτιές
που θεριεύουν τις νυχτιές.
Η αλαζονεία,
πικρό ποτό που σε κέρασαν
μα κάτι αγνόησαν ή ξέχασαν.
Η πορεία σου είναι μοναχική
-μια στον πόνο, μια στη λογική.
Οι σκέψεις σου, γίνηκαν φάροι,
κι εσύ σκαρί που χει σαλπάρει.
.......................................................................
Πολλές φορές,
του φόβου η αίσθηση σε τυλίγει
θηλιά στην καρδιά που σε πνίγει
μα έτσι ήταν από την αρχή ακόμα
αλλού η ψυχή κι αλλού το σώμα.
Στη Μοίρα το δάκρυ σου χαρίζεις
στιγμές κλέβεις,τον χρόνο ξορκίζεις.
Στο μηδέν
στα χαμηλά, όρθιος να στέκεσαι
με μιαν ανάσα ν' αντιστέκεσαι.
Μαύρες σκιές -που πλάι σου πετούν
το μαύρο σου ζηλεύουν και κοιτούν.
Αναμνήσεις, σύννεφα κι αέρας
κι η βροχή στο τέλος της ημέρας.
........................................................................
Δεν περιμένεις,
το άγγιγμα, το θαύμα εκείνο
“αν θα φύγω η αν θα μείνω”,
περιμένεις της ζωής το νεύμα
να τελειώσει αυτό το ψέμα.
Δεν είναι,
από κείνες τις λαμπρές μάχες
που νικάς και θα ήθελες να χες
είναι κάτι πέρα απ τη φαντασία
είναι “δώρο Θεού” μα και θυσία...
