ΤA MATIA AΛΗΘΕΙΑ ΘΑ ΠΟΥΝ

                -Το ερωτικό παιχνίδι...

 

                 Μια κρυμμένη φωτιά στο κορμί σου

                 Ένα βλέμμα που έκλεψα να κρυφτώ

                 Κι όσα λαχταρώ είναι εδώ μαζί σου

                 Τα λόγια που με έκαναν να ονειρευτώ

 

                 Αυτό που ξέρω ήδη...

 

                 Η μαγεία είναι στα άπλα πράγματα

                 Στα μικρά καθημερινά μας θαύματα

                 Στις στιγμές που η αγάπη θα φωνάζει

                 Πως δίχως εκείνη η ζωή δεν αλλάζει

               

                 Τι όμορφο να σ’ αγαπούν...

 

                 Γύρω σου απλώνεται αόρατη ασπίδα

                 Της ψυχής σου, σκορπάς το χαμόγελο

                 Στο ζεστό σου το φιλί, έμαθα και είδα

                 Πως στη θλίψη να ζεις είναι ανώφελο

 

                 Τα μάτια αλήθεια θα πουν...

 

                 Η μαγεία είναι στα άπλα πράγματα

                 Στα μικρά καθημερινά μας θαύματα

                 Στις στιγμές που η αγάπη θα φωνάζει

                 Πως δίχως εκείνη, η ζωή δεν αλλάζει...

Η ΑΔΙΑΚΡΙΤΗ ΨΥΧΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ

           Βλέμματα μόνο βλέμματα.

           Οι λέξεις κυλούν από τα μάτια μας.

           Στιγμές μόνο στιγμές.

           Ο χρόνος φώλιασε στην καρδιά μας.

 

           Η αδιάκριτη ψυχρότητα του αποχωρισμού.

           Ωμή βαρβαρότητα. Μια πραγματικότητα.

           Δείλιασαν οι σκέψεις και έγιναν σιωπές.

           Ένα χάδι, ένα φιλί κι η πόρτα που κλείνει.

 

           Το γαϊτανάκι. Φως που ξεσκεπάζει την ψυχή.

           Σκοτάδι. Θλιμμένη η χαρά στο προσκεφάλι μου.

           Μια φωτογραφία να θυμίζει το άρωμα σου.

           Μα, η μουσική που αγαπούσες δεν είναι πια εδώ.

           

           Αγάπη θαυμαστή. Η απουσία σου αγκάθι στην ψυχή.

           Να νιώθεις, να πονάς, να γεννιέσαι σε κάθε σου βήμα.

           Μα σήμανε ώρα μηδέν και πλάι μου στέκεται η θλίψη.

           Ψίθυροι... Χαμένο σημάδι μέσα στην άβυσσο.

 

           Σε καρτερώ κι ας μη φανείς.

           Γίνε της Λήθης το στέμμα.

           Αθάνατο μου ψέμα...

ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΝΕ

Οι καρδιές, που αληθινά μαθαν ν’αγαπάνε

Στέκονται απέναντι απ’το χρόνο- δυνατές

Απ’τα μάτια τους τρέχουν κόκκινες φωτιές

Του Έρωτα οι φρουροί, πάντα θα πολεμάνε 

Μέσα στις ψυχές, τρέχει τ’αθάνατο νερό

Που θα ξεδιψάσει του παθους τις πληγές

Κι όλα όσα ήταν κρυμμένα μέσα σε σκιές 

Τώρα θα ντύσουν το φιλί με πόνο φανερό

     

Οι καρδιές που πονούν, μα ποτέ δεν λυγάνε

Κάθε τους χτύπος, ένα όνομα σαν προσευχή

Στης Μοίρας το κιτάπι, γράφουν μια ευχή 

Και κάθε βράδυ μέσα τους, βροχές ξεσπάνε

Σιωπή και σκοτάδι - ντύνουν την απουσια           

Δυο αγκάθια- που την ανάσα τους τρυπάνε 

Μα ξέρουν, πως σύντομα κοντά πάλι θα' ναι

Η αγάπη μέσα τους κυλά, σαν θεική ουσία...

IMMORTAL AS I STAND

  

In my heart there is a fire.

That slowly burns...

My grief ,my anger, my desire

That never ends...

 

 Immortal as i stand.

 I face the Gods of Eden.

 Two souls, two worlds.

 One is for my past.

 The other for the upcoming future.

 Black and white, are the wings.

              

 Now i can understand.

 Hell and Heaven.

 Something beyond the words.

 Is it faith or is it trust?

 What remains of my soul’s torture.

  And what my fallen angel brings.

 

  In my heart there is a fire.

  That slowly burns...

  My grief ,my anger, my desire

  That never ends...