-Χαράζει.
Ντύθηκαν οι σκέψεις
με το μενεξεδί του ουρανού.
Κοντά τους θες να τρέξεις
με την άκρη του μυαλού.
Κάτι αλλάζει...
Η αίσθηση.
Για αυτό που είναι εδώ,
μα ακόμα δεν το αγγίζω.
Κι όσα δεν μπορώ να δω,
μορφή τους δίνω και τα ορίζω.
Σαν παραίσθηση...
Ρίχνω ευχή.
Στης Μοίρας την αγκάλη,
να ζηλέψει αυτό που νιώθω.
Κι αν μ' αρνηθεί και πάλι,
δίχτυα θα της ρίξω... τον πόθο.
Η αρχή...
