Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

ΣΤΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΜΕΛΑΝΙ


Λέξεις που κρύφτηκαν στης Λήθης το σκοτάδι
Ξεπροβάλλουν διστακτικά πάνω σε λευκό χαρτί
Λες κι ένα αόρατο χέρι τις τράβηξε έξω στο φως
     
Μα η σιωπή- σαν από καιρό- μ’έχει βάλει σημάδι
Κι εγώ συμβιβάστηκα πια κι έχει γίνει υποφερτή
Ετούτες τις ώρες -εκείνη ή εμένα - ξεγελώ απλώς

Γλυκιές μου εμμονές πάνω στο άφθαρτο σώμα
Που άλλες φορές ακάνθινο στεφάνι και δάκρυ
Κι άλλες κρυμμένη χαρά, μες στη δόλια ψυχή

Ποια ιστορία είναι θαμμένη και για πόσο ακόμα
Τι καρτερικά στέκει πάνω στων χειλιών την άκρη
Όταν ο χρόνος γίνεται άγρια λησμονιά κι αντοχή

Κι όλα όσα έχουν γραφτεί, μα ποτέ δεν ειπώθηκαν
Σαν τα κομμάτια ενός παζλ, θα τα μαζέψω ένα ένα
Όταν σημάνει η ώρα η στερνή, εικόνα μου να φτιάξω

Σκέψεις στοιβαγμένες μέσα μου, που ελευθερώθηκαν
Στίγματα από μελάνι- γράμμα που φύλαξα για μένα
Να μου θυμίζει πως ήμουν άνθρωπος, πριν αλλάξω...


Δεν υπάρχουν σχόλια: