Ψάχνω απόψε να ξαναβρώ εκείνες τις φωτιές,
καυτές ανάσες πάνω στης ψυχής μου τα όρια
να νιώσω του φόβου την έξαψη. Τον κίνδυνο
κι απ' τα σύνορα της λογικής πάλι να ξεφύγω
Τις πληγές που δρόσισαν με δάκρυ οι ματιές
στα χέρια της Λήθης αφήνω δίχως περιθώρια
να χάνεις κάτι δικό σου κι αν είναι επικίνδυνο
ένα μέρος κρυφό έχω βρει και θα καταφύγω
Εκεί, ναι εκεί ψηλά που τρεμοσβήνουν τ’άστρα
σαν μικρό παιδί θα τρέξω τ' ουρανού το λιβάδι
στη χώρα των ονείρων,στα χέρια των Αγγέλων
εκεί, μονό εκεί οι ψυχές αμέριμνες τριγυρνούν
Η μελαγχολία κι η γαλήνη ντυμένες στ' άσπρα
στο ταξίδι αυτό συντροφιά το δικό τους χάδι
το πρόσωπο μου φωτίζει κι ο ήλιος ανατέλλον
εικόνες και αισθήματα, ξάφνου με διαπερνούν
Μια γλυκιά φωνή, θα καταργήσει κάθε νομό
μια παιδική σκιά, θα κοντοσταθεί μπρος μου
να πλημμυρίσει το κορμί, χαμένη αθωότητα
σαν μηδενίσει το χρόνο, της Μοίρας το νεύμα
Μες στην καρδιά θα μου δείξει κείνο το δρόμο
να πιστέψω και να γυρέψω πάλι το φως μου
ύστερα να επιστρέψω στην πραγματικότητα
κι η αλήθεια μου σε όλους να μοιάζει με ψέμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου