Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ


    -Στη χαμένη νιότη-

   "Κάποτε ψυχή μου, θύμιζες
    Κάτι παλιά αρχοντικά
    Με λουλούδια στολισμένο
    Παιδικές φωνές και γέλια των μεγάλων
    Που το έντυσαν με αναμνήσεις και χρώματα
    Στο μεγάλο σαλόνι
    Απ’ τα παραθύρια σου  
    Τραγούδια της εποχής
    Σκορπούσαν στη γειτονιά

    Μα τα χρόνια περάσαν
    Και κοίτα πως άλλαξες
    Ξεθώριασαν τα χρώματα στους τοίχους
    Χορταριάσανε οι μνήμες
    Οι φωνές των παιδιών δεν κατοικούν πια εδώ
    Το σαλόνι σου επιβλητικό, όπως τότε, μα άδειο
    Η μουσική του έχει πεθάνει
    Τα παραθύρια κλειστά
    Τίποτα δεν έχει απομείνει
    Μόνο εκείνο το κρύο αεράκι που σε διαπερνά
    Καιρό τώρα...
    Η μελωδία της σιωπής..."

           

Δεν υπάρχουν σχόλια: